Η ταινία βασίζεται στο
ομώνυμο βιβλίο της αδερφής Έλεν Πρεζάν, η οποία είναι υπαρκτό πρόσωπο, χωρίς να
ισχύει το ίδιο για τα άλλα πρόσωπα του έργου.
Ο
Ματ, ένας καταδικασμένος σε θανατική
ποινή δολοφόνος, λίγες μέρες πριν την
εκτέλεσή του κάνει ενέργειες και ζητά έφεση. Υποστηρίζει ότι είναι αθώος,
ότι δεν βίασε ούτε σκότωσε δυο παιδιά, και ζητά βοήθεια από μία καλόγρια, την
αδελφή Έλεν. Οι ελπίδες όμως χάνονται και γνωρίζει ότι θα πεθάνει … Με ποιον τρόπο βαδίζει προς το θάνατο; Είναι
ή όχι δολοφόνος; Αν δεν έχει παραδεχτεί ποτέ το λάθος του υπάρχει πιθανότητα να
αλλάξει ποτέ στάση;
Θεωρώ
ότι η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μία ευρηματική διαμαρτυρία κατά της
θανατικής ποινής. Κατ’ αρχάς έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, γιατί στην εξέλιξη της
ιστορίας δημιουργείται πλήθος ερωτημάτων που μέχρι το τέλος λύνονται σταδιακά.
Το εκπληκτικό όμως που συμβαίνει είναι ότι οι σκηνές του άδικου εγκλήματος
(βιασμός και διπλός φόνος ) στο τέλος θα παρουσιαστούν τόσο όμοια με την «δίκαιη»
εκτέλεση που επιβάλλει η πολιτεία. Η
χρήση οπτικών και ακουστικών μέσων προσδίδουν στην ταινία έντονη
υποβλητικότητα και συγκινούν τον θεατή ακόμα κι αν τάσσεται υπέρ της θανατικής
ποινής.
Πράγματι,
έχει διαφορά ο ένας από τον άλλο τρόπο θανάτωσης; Έχει νόημα η νομιμότητα της πράξης ή δεν
παύει να είναι απάνθρωπη και σκληρή; Τασσόμαστε υπέρ ή κατά της θανατικής
ποινής; Κι αν η θανατική ποινή χρειάζεται να καταργηθεί, πώς θα αντιμετωπίσει
το κράτος τους επικίνδυνους εγκληματίες;
Καραμπή Κωνσταντίνα
Ο
Ματ, ενώ είναι αρχικά ένας σκληρός άνθρωπος, ένας εγωκεντρικός ρατσιστής, που
επιδιώκει ευκαιριακές απολαύσεις, ένας τύπος επιφανειακός και αμετανόητος
εγκληματίας, μέχρι το τέλος της ταινίας καταλήγει σε έναν αξιοπρεπή άνδρα που
«περπατάει προς το θάνατο» μετανιωμένος, ζητώντας τη συγχώρεση από τους γονείς
των θυμάτων του με εσωτερική συντριβή και ταπείνωση. Η αλλαγή αυτή οφείλεται
στην Αδερφή Έλεν, η οποία τον οδήγησε στο δρόμο του Χριστού, του χάρισε
απλόχερα την αγάπη της και έφερε στην επιφάνεια «τον άνθρωπο» που έκρυβε μέσα
του.
Η
Αδερφή Έλεν είναι μια γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προσφορά
ανιδιοτελούς αγάπης στους συνανθρώπους της. Με χριστιανική παιδεία και βαθιά
πίστη προσπαθεί να είναι κοντά σε όποιον τη χρειάζεται χωρίς να τάσσεται υπέρ ή
κατά κανενός. Βέβαια, η ίδια στα πλαίσια της οικογένειάς της έχει λάβει πολλή
αγάπη, γι’ αυτό και θέλει η ίδια να την διοχετεύσει στον κόσμο. Έτσι, δεν
αρνείται να συμπαρασταθεί στον Ματ, παρά τις αντιρρήσεις του στενού της
περιβάλλοντος και την κριτική που δέχεται από τους γονείς των θυμάτων του.
Καταλαβαίνει ότι είναι ένας άνθρωπος κενός, επομένως προσπαθεί να τον κάνει να
νιώσει συναισθήματα. Η ίδια είναι δυνατή, αμετακίνητη και σταθερή στις επιλογές
της, με πείσμα και θάρρος, γενναιότητα και αντοχές, και φυσικά την ισχυρή της
πίστη.
Η
ταινία στο τέλος δείχνει τα δυο παιδιά νεκρά στο δάσος και τον Ματ στην αίθουσα
εκτελέσεων να στέκονται τόσο όμοια απέναντι στο θάνατο. Έχουν προηγηθεί και οι
παιδικές τους φωτογραφίες. Μοιάζουν τόσο πολύ! Και ο πρώην θύτης γίνεται το
τωρινό θύμα. Θύμα ενός κράτους που δήθεν απονέμει δικαιοσύνη. Πόσο δίκαιο είναι
όμως να αφαιρείται με μια ένεση μια ανθρώπινη ζωή; Ακριβώς αυτό πραγματεύεται η
ταινία και το μήνυμα που θέλει να περάσει είναι σαφέστατα εναντίον της
θανατικής ποινής.
Μούργελα
Εμμανουέλλα
