Δρώμενο για την αντιμετώπιση των παιδιών
από τους γονείς στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ποικίλουν στις μέρες μας τα
διαζευγμένα ζευγάρια. Οι επιπτώσεις ενός διαζυγίου είναι είτε θετικές είτε
αρνητικές για το παιδί. Επιπροσθέτως, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο ο
γονιός που δεν έχει την κηδεμονία (συνήθως ο πατέρας) αντιμετωπίζει τα παιδιά
του προκειμένου να τα στρέψει εναντίον του κηδεμόνα τους (συνήθως την κηδεμονία
έχει η μητέρα).
(Η
Αδριάνα και ο Άρης μόλις επέστρεψαν σπίτι από το σχολείο και συζητούν για την
τετραήμερη εκδρομή που προγραμματίζεται να γίνει την επόμενη εβδομάδα, ωσότου
να επιστρέψει η μητέρα τους από την δουλειά.)
Άρης: Αυτή η εκδρομή θα είναι η
καλύτερη ever!
Δεν πρέπει να την χάσουμε!
Αδριάνα: Κούλαρε. Δεν το
έχουμε πει ακόμα στην μαμά.
Άρης: Ποιος νοιάζεται γι’ αυτήν; Ο
μπαμπάς μας έχει αφήσει και είπε ότι θα αναλάβει εκείνος τα έξοδά μας, άρα…
Πάμε σφαίρα για Ρόδο.
Αδριάνα: Σιγά μην δεχτεί
να πληρώσει. Εδώ το κάνει ολόκληρο ζήτημα για την διατροφή μας κάθε μήνα και
στ’ αλήθεια πιστεύεις ότι θα δεχτεί να πληρώσει έστω και μία δεκάρα για την
εκδρομή μας;
Άρης: Πρόσεχε τι λες; Δεν το’ χω σε
τίποτα να σε αφήσω στον τόπο, γι’ αυτό κλείσ’ το. Ο μπαμπάς ενδιαφέρεται
περισσότερο από τη μαμά για εμάς και θα δεις πως σε λίγο καιρό θα πάρει και την
κηδεμονία.
Αδριάνα: Πότε; Μόλις
ενηλικιωθούμε; Ξεχνάς ότι σε τρεις μήνες κλείνουμε τα δέκα οχτώ; Αν μας ήθελε
και είχε δίκιο στην όλη ιστορία με τη μαμά, θα είχε πάρει την κηδεμονία από την
αρχή, αλλά όλα τα δικαστήρια έδειξαν πως είχε άδικο.
Άρης: Ψέματα! Ο μπαμπάς έχει δίκιο. Η
μαμά ακριβοπλήρωσε τον δικηγόρο να πει ένα σωρό ψέματα στους δικαστές, για να
κερδίσει εκείνη σε όλες τις δίκες. Εξαιτίας της ο μπαμπάς μπήκε φυλακή για
πράγματα που δεν έκανε.
Αδριάνα: Είσαι τόσο
ανόητος, ώστε να πιστεύεις ότι ο μπαμπάς είναι αθώα περιστερά; Ξεχνάς το τι
περνούσαμε πριν καταφέρει να τον χωρίσει η μαμά; Και δεν μου λες; Είχαμε πάει
ποτέ εκδρομή πριν χωρίσουν οι γέροι μας;
Άρης: Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία
έχει ότι ο πατέρας άλλαξε.
Αδριάνα: Άλλαξε η στάση
του μόνο απέναντι σου. Στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος άνθρωπος. Δεν έχει
κάνει τίποτα για εμάς όλα αυτά τα χρόνια. Και όσoν
αφορά εμένα, με μισεί επειδή υποστήριξα την μαμά. Εσένα μπορεί και σε
δωροδοκεί, όμως με εμένα δεν πρόκειται να τα καταφέρει.
Άρης: Λες βλακείες, μαμόθρεφτο…
Αδριάνα: Σταμάτα.
Έρχεται η μαμά.
(Η μητέρα μπαίνει στο σπίτι
εξουθενωμένη. Ο Άρης αδιάφορα πληκτρολογεί ένα μήνυμα στο κινητό του. Η Αδριάνα
τον σκουντάει και του κάνει νόημα να το κλείσει.)
Αδριάνα: Καλώς όρισες, μαμά!
Μητέρα: Καλώς σας
βρήκα, παιδάκια μου! Πώς περάσατε σήμερα στο σχολείο;
Αδριάνα: Μια χαρά, μαμά!
Άρης: Γιατί άργησες;, ο Άρης την
κοιτάει με ύφος ανακριτικό και αυτό εκνευρίζει τη μητέρα του.
Μητέρα: Πέρασα από το
σχολείο να ρωτήσω για την πρόοδό σας…
Άρης: Μόνο αυτό;
Μητέρα: Ναι. Γιατί;
Μήπως ήθελες να περάσω από το περίπτερο να σου πάρω καμιά σοκολάτα;
Άρης: Όχου! Άρχισες πάλι τις βλακείες;
Μητέρα: Κι εσύ άρχισες
πάλι την ανάκριση; Χειρότερος από τον πατέρα σου έγινες.
Αδριάνα: Τι σου είπαν οι
καθηγητές μας;
Μητέρα: Για εσένα,
Αδριάνα μου, τα καλύτερα. Όσoν αφορά εσένα,
Άρη…
Άρης: Άσε… Δε θέλω να μάθω…
Μητέρα: Κρατάς σταθερή
πορεία προς τον κατήφορο.
Άρης: Σου είπα, δε θέλω να μάθω.
Μητέρα: Τι σκοπεύεις να
κάνεις στο μέλλον, αγόρι μου; Σκοπεύεις να σπουδάσεις;
Άρης: Ω, ρε μάνα! Άρχισες πάλι το
κήρυγμα;
Μητέρα: Συγνώμη που δεν
είμαι σαν τον πατέρα σου να σε αφήσω στο έλεος της μοίρας!
Άρης: Μιας και τον ανέφερες… Θα γίνει
μια εκδρομή την άλλη εβδομάδα και ο πατέρας είπε να πάμε. Θα την πληρώσει
εκείνος.
Μητέρα: Μπα, πως το
έπαθε; Νεαρέ μου, μην ξεχνάς πως για να πας εκδρομή πρέπει να υπογράψω εγώ και
εγώ δεν έχω δώσει την συγκατάθεσή μου ακόμα.
Άρης: Εσύ θα βάλεις εκεί την υπογραφή
σου και δεν θα μιλήσεις καθόλου. ΟΚ?
Μητέρα: Δεν πρόκειται
να πας εκδρομή με τέτοια συμπεριφορά. Μητέρα σου είμαι. Δεν είμαι το κατοικίδιό
σου.
Άρης: Θα κάνω ό, τι γουστάρω. Θα πάω
να μείνω στον πατέρα μου.
Μητέρα: Πήγαινε αμέσως
στο δωμάτιο σου, αλλιώς…
Άρης: Αλλιώς τι; Θα με κάνεις νταντά;
Άντε γεια!
Μητέρα: Μην τολμήσεις
να βγεις από αυτήν την πόρτα! Άρη!
(Ο Άρης κοπάνισε την πόρτα πίσω του και
έφυγε για το σπίτι του πατέρα του. Η μητέρα κάθισε σε μια καρέκλα και άρχισε να
κλαίει, ενώ η Αδριάνα προσπάθησε να την καθησυχάσει.)
Αδριάνα: Έλα τώρα! Μην
κλαις! Αφού τον ξέρεις τον Άρη.
Μητέρα: Εγώ φταίω! Δεν
έπρεπε να του μιλήσω τόσο απότομα.
Αδριάνα: Δεν φταις εσύ.
Απλά ο Άρης είναι πολύ οξύθυμος.
Μητέρα: Ίσως… αν δεν
είχα χωρίσει με τον πατέρα σου, δεν θα είχαν συμβεί όλα αυτά. Τον επηρέασε πολύ
αρνητικά το διαζύγιο. Δεν το δέχτηκε ποτέ.
Αδριάνα: Αν δεν είχες
χωρίσει, θα υποφέραμε όλοι και πιο πολύ εσύ. Εγώ χαίρομαι που πήρες αυτήν την
απόφαση. Ο Άρης, όμως, δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Τον έχει δασκαλέψει
καλά ο πατέρας του.
Μητέρα: Τι θα κάνω με
αυτό το παιδί;
Αδριάνα: Υπομονή. Πρέπει
για λίγο να πας με τα νερά του και ύστερα θα έρθει αυτός στα δικά σου νερά. Του
δίνω το πολύ ένα μήνα μέχρι να συνειδητοποιήσει ποιος είναι πραγματικά ο
πατέρας του. Σύντομα θα γυρίσει. Εμείς απλά θα τον περιμένουμε και θα τον
παίρνουμε τηλέφωνο κάθε μέρα, για να σιγουρευόμαστε ότι είναι καλά.
Μητέρα: Έχεις δίκιο,
κοριτσάκι μου. Τι θα έκανα χωρίς εσένα;
Ελπίδα
Λιαδή
