Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΕΜΠΝΕΕΙ..........

Με αφορμή το μάθημα της Λογοτεχνίας στη Β Λυκείου για τον συμβολισμό και τον Καρυωτάκη οι 
μαθητές εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν......

Τελευταίο ταξίδι
  Το της Γεωργίας Μπουβή

Είμαστε κάτι

                    του Κωνσταντίνου Ρεκούμη

Αναλυτική περιγραφή από το δημιουργό του σκίτσου.

Το βιβλίο: Ο Καρυωτάκης έγραφε, όπως όλοι οι Έλληνες, από τα αριστερά προς τα δεξιά. Εντούτοις, το βιβλίο δείχνει το μολύβι να γράφει από τα δεξιά προς τα αριστερά. Στην πραγματικότητα το μολύβι κινείται από τα αριστερά προς τα δεξιά αλλά σβήνοντας κι όχι γράφοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο ποιητής νιώθει τόση αποστροφή προς την πραγματικότητα που στην ουσία, αντί να γράφει καινούργια ποιήματα, "σβήνει" τα υπάρχοντα.

Οι κεραίες: οι κεραίες, όπως φαίνεται, είναι πανύψηλες, γέρνουν και είναι έτοιμες να πέσουν. Ακόμα από την κατεύθυνση των κυμάτων φαίνεται η ανικανότητα του ποιητή να λάβει τα μηνύματα της πραγματικότητας, καθώς οι κεραίες αυτές είναι δέκτες αλλά όχι πομποί. Άρα, αυτή τους η δυσλειτουργία φανερώνει και τη "δυσλειτουργία" του ποιητή.

Η ιπτάμενη επιφάνεια με την "τρύπια" σκηνή : η ιπτάμενη κιβωτός εξυπηρετεί τη σκοπιμότητα του να μεταφέρει τον όλο πίνακα στο διάστημα, στο απόλυτο χάος και στο άπειρο δείχνοντας έτσι την αποδιοργανωμένη σκέψη του ποιητή, του οποίου οι ιδέες είναι σκόρπιες σαν τους γαλαξίες. Η τρύπια σκηνή μαζί με το βιβλίο αποτελούν για μένα την απεικόνιση του "κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε".

Ο υπολογιστής : όλοι ξέρουν πως οι υπολογιστές καταλαβαίνουν και λειτουργούν με το δυαδικό κώδικα. Αυτός, όμως, που είναι συνδεδεμένος με τις κεραίες παρουσιάζει μια ανωμαλία. Με φθίνουσα σειρά έχει σκόρπιους κανονικούς αριθμούς και στο τέλος έχει την παύλα που δεν αναβοσβήνει αλλά είναι μόνιμα αναμμένη σαν να κόλλησε ο υπολογιστής.
Το ποίημα ήταν μέρος της τελευταίας ποιητικής συλλογής του Καρυωτάκη και αυτή η παράξενη οθόνη υπολογιστή δηλώνει έμμεσα την αντίστροφη μέτρηση για τον ποιητή μέχρι το τέλος._