Διαβάζοντας κάποιες σύγχρονες εφηβικές σειρές όπως «Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα » ή «Το ημερολόγιο μίας ξενέρωτης » από
τους τίτλους κιόλας μπορούμε να καταλάβουμε ότι σίγουρα οι όροι σπασίκλας ή
ξενέρωτη όταν ακούγονται ως χαρακτηρισμοί
δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά . Κλασικές εκφράσεις
λεκτικής βίας δημιουργούν
επιθετικές αλλά και αμυντικές τάσεις ,
ανάλογα με την περίπτωση, βάζοντας τα παιδιά που τα χαρακτηρίζουν ως τέτοια,
στο κοινωνικό περιθώριο. Δεν φαίνεται πάντα , αλλά οι συγκεκριμένοι ήρωες
παίρνουν αμυντική στάση και όλο τον ελεύθερο χρόνο τους προσπαθούν να
σκέφτονται να κάνουν πράγματα που να αποχαρακτηριστούν ως τέτοιοι. Φαίνονται
όλα αυτά αστεία και μπορεί να γελάμε όταν τα διαβάζουμε αλλάξει κανείς καλύτερα
θα δει την αγωνία των ηρώων που τους έχουν στιγματίσει. Η σύγκρουση και η
επιθετικότητα δεν υποβόσκει μόνο στα παραπάνω αναγνώσματα , αλλά και στα γνωστά
σε όλους μας αθώα κινούμενα σχέδια. Παρακολουθώντας τα στην τηλεόραση βλέπουμε
τη διάκριση μεταξύ καλών και κακών . Χρησιμοποιούνται καθόλου ακίνδυνα όπλα
όπως σπαθιά , πιστόλια καθώς και υπερ-φανταστικά οχήματα για την ανελέητη εξόντωση
του εχθρού που μπορεί να είναι ένα μικρό πουλί ( Τουίτυ ) ή κάποιο άλλο αδύναμο
πλάσμα.
Όσον αφορά τώρα τη βία όπως προβάλλεται
μέσα από τις αθλητικές εφημερίδες
εκδηλώνεται η βία και η επιθετικότητα που υπάρχει λόγω του φανατισμού. Η
κάθε πληροφορία που δίνεται τόσο για την
αγαπημένη όσο και για την αντίπαλη ομάδα του συντάκτη συνοδεύεται με ένα
φορτισμένο συναισθηματικά αρνητικό ή θετικό σχόλιο ή ο τρόπος διατύπωσης της
πληροφορίας εμπεριέχει πάντα κάποια κριτική συνήθως αρνητική. Αυτό σίγουρα
επηρεάζει και ξεσηκώνει τους αναγνώστες φιλάθλους .
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω η βία και η
επιθετικότητα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας , αφού οι περισσότεροι ερχόμαστε
σε επαφή με τη βία και την επιθετικότητα ακόμη και μέσα από τα «αθώα» αναγνώσματα
Αντωνοπούλου
Σύλβια
Έγελι
Ρέντα
