Η
ΑΝΔΡΙΑΝΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΤΥ
( ΘΕΑΤΡΙΚΟ
ΜΕ ΔΥΟ ΣΚΗΝΕΣ
)
Το παρακάτω δρώμενο
είναι μία ιστορία επάνω στους κοινωνικούς ρόλους και τους κοινωνικούς κανόνες. Με αφορμή την αναθεώρηση
του Οικογενειακού Δικαίου η ιστορία αυτή, γραμμένη από μία έφηβη συγγραφέα με
το ψευδώνυμο Ελπίδα Λιαδή, σχολιάζει τα θέματα ισότητας μεταξύ των μελών της
οικογένειας και την ισότητα μεταξύ των
δύο φίλων διεκδικώντας παράλληλα ίσα δικαιώματα για όλους.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
(Είμαστε στο 1985. Μόλις την προηγούμενη χρονιά έγινε
η αναθεώρηση του Οικογενειακού Δικαίου, φέρνοντας ουσιαστικές αλλαγές στις
σχέσεις και στο περιεχόμενο των ρόλων της ελληνικής οικογένειας. Η σκηνή
διαδραματίζεται στο σπίτι μιας τυπικής παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας.
Η
Ανδριάνα και ο Άρης μόλις γύρισαν
από το σχολείο και ετοιμάζονται να ανακοινώσουν στον πατέρα τους την πρόσκληση για ένα πάρτυ που έλαβαν από
ένα συμμαθητή τους και κοινό τους φίλο. Η αγωνία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά
τους για το πώς θα το πουν στον αυστηρό πατέρα τους. Ο Άρης δειλιάζει και
αφήνει την αδελφή του να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Ο πατέρας κάθεται στο σαλόνι με τη μητέρα
και διαβάζει την εφημερίδα του, ενώ εκείνη πλέκει αμίλητη δίπλα του. Κανένας
από τους δύο δε δίνει σημασία στα δύο παιδιά , τα οποία στέκονται απέναντί
τους. Μόνο η μητέρα, για μια στιγμή σηκώνει τα βλέφαρα και ρίχνει ένα
αποθαρρυντικό βλέμμα στην κόρη της
καταλαβαίνοντας ποιες είναι οι προθέσεις της. Η Ανδριάνα όμως δε
δειλιάζει. Αντιθέτως κάνει ένα βήμα μπροστά, παίρνει βαθειά ανάσα και ξεκινάει
με αποφασιστικότητα.)
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Καλησπέρα, πατέρα ! Πώς πήγαν οι δουλειές σου σήμερα ( πάντα
συνήθιζε να του κάνει αυτή την ερώτηση, παρότι στην πραγματικότητα δεν την
απασχολούσε, μιας και ήταν παιδί ακόμη για τέτοιου είδους αγωνίες, αλλά αυτός
ήταν ο μόνος τρόπος να του τραβήξει το ενδιαφέρον )
ΠΑΤΕΡΑΣ:
Καλύτερα από εχθές. (απαντάει χωρίς να σηκώσει το κεφάλι από την εφημερίδα του)
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Πατέρα να σε ρωτήσω κάτι που αφορά εμένα και
τον Άρη ;
ΠΑΤΕΡΑΣ: Πες μου, παιδί μου, σε ακούω … (αφήνει την
εφημερίδα του και κοιτάει την κόρη του
στα μάτια.)
ΑΝΔΡΙΑΝΑ:
Να…, ένας συμμαθητής μας θα κάνει ένα
πάρτυ το Σάββατο και…
ΠΑΤΕΡΑΣ: Και θες να πας. (τη διακόπτει νευριασμένος)
ΑΡΗΣ: Ναι, πατέρα! Είναι πολύ καλός μας φίλος και
θα ήταν προσβολή να μη πάμε!
ΠΑΤΕΡΑΣ: Έχεις δίκιο αγόρι μου ! Εσύ πήγαινε. Πρέπει
να έχεις καλές σχέσεις με όλους σου τους φίλους , για να πετύχεις στη ζωή σου.
Να πας και καλή διασκέδαση !
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Και εγώ, πατέρα; (Κοίταξε τον πατέρα της με απορία και έκπληξη
η Ανδριάνα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούσε τη συζήτηση ανάμεσα στους
δύο άντρες σαν να ήταν αόρατη, σαν μην υπήρχε
στο χώρο)
ΠΑΤΕΡΑΣ: Εσύ δεν έχεις να πας πουθενά ! Θα μείνεις
σπίτι με τη μάνα σου. Έτσι έκαναν τα κορίτσια στις μέρες μας Με τα πάρτυ και τα
ξεπορτίσματα παίρνουν τα μυαλά των κοριτσιών αέρα και δε συμμαζεύονται !!
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Έτσι έκαναν τα κορίτσια στις μέρες σας. Τώρα πια είμαστε ελεύθερες να αποφασίζουμε για τον εαυτό
μ
ΠΑΤΕΡΑΣ: Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι; Δε σου έμαθε η
μάνα σου να μου μη αντιμιλάς; Δε θα πας πουθενά. Τελείωσε !!!
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Δε μπορείς να με κρατήσεις με το ζόρι. Μάνα
πες και συ κάτι !!
ΜΑΝΑ: Εγώ τι να πω;
Έτσι όπως τα έκανες ξέμπλεξέ τα
μόνη σου! Εμένα μη με υπολογίζεις.
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Μα… είναι
άδικο, άδικο !!
ΑΡΗΣ: Δεν πειράζει Ανδριάνα. Άλλη φορά…
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Εσύ να μη μιλάς. Με έβαλες να βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα και
τώρα λες δεν πειράζει. Αν δεν είχε
αφήσει και σένα, θα έκανες ολόκληρο χαλασμό. Αλλά βολεύτηκες με τις δικές μου πλάτες.
Γιατί να πάει ο Άρης και όχι και εγώ;
ΠΑΤΕΡΑΣ: Γιατί ο Άρης είναι αγόρι και πρέπει να κάνει
καλές γνωριμίες ακόμη και από τώρα,
γιατί οι φίλοι πάντα είναι χρήσιμοι στο μέλλον. Οι γυναίκες δε
χρειάζεται να βγαίνουν από το σπίτι. Και το σχολείο που πας πολύ σου είναι.
ΑΝΡΙΑΝΑ: Δικαίωμά μου. Και εγώ πρέπει να κάνω καλές
γνωριμίες. Κι εμένα θα μου χρησιμέψουν. Κι εγώ θα σπουδάσω και θα δουλέψω.
ΜΑΝΑ: Εσύ θα μείνεις σπίτι, όπως είπε ο πατέρας
σου. Δεν πρόκειται ούτε να σπουδάσεις, ούτε να δουλέψεις. Η δουλειά της
γυναίκας είναι να μένει στο σπίτι, να φροντίζει το νοικοκυριό της και να
μεγαλώνει τα παιδιά της, όπως και εγώ. Μη σου πω και να παντρευτεί αυτόν που θα διαλέξουν οι δικοί της, γιατί
καλύτερα από τους γονείς της κανείς δεν ξέρει το συμφέρον της, ούτε και η ίδια.
Αλλά εσείς οι νέοι…
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Όχι
πια, μάνα. Σήμερα και η γυναίκα δουλεύει και δεν περιορίζεται στο
νοικοκυριό. Έχουμε δικαιώματα, όσα και οι άντρες. Είμαστε ίσοι πια! Πες και συ Άρη!
ΑΡΗΣ: Ναι, έχεις δίκιο! Υπάρχει ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Όλοι
έχουμε ίσα δικαιώματα. Αν δεν έρθει η αδερφή μου, δεν πάω ούτε εγώ !
ΠΑΤΕΡΑΣ: Μην πας!
Δε θα ασχοληθώ άλλο. Δε σέβεστε
τίποτα πια. Όλο αντίλογο και
επαναστατικές ιδέες. Φύγετε από μπροστά μου!
Εγώ δεν τολμούσα να σηκώσω τα μάτια μου μπροστά στον πατέρα μου, όχι να
μιλήσω και έτσι !
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Φεύγουν από τη σκηνή ο πατέρας και
η μάνα . Η Ανδριάνα και ο Άρης
βρίσκονται στο δωμάτιό τους)
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Σε ευχαριστώ πολύ που με υποστήριξες! Είναι ό, τι καλύτερο έχεις κάνει για μένα!
ΑΡΗΣ: Έκανα αυτό που θεωρούσα σωστό να κάνω. Μα
γιατί δε σε αφήνουν να έρθεις μαζί μου ;
AΝΔΡΙΑΝΑ: Δεν άκουσες τι είπε ο πατέρας;
AΡΗΣ: Αυτό που είπε δεν ήταν σωστό. Γιατί όμως δε
μας καταλαβαίνουν;
ΑΝΔΡΙΑΝΑ:
( H Ανδριάνα του χαμογελά γλυκά) Δεν καταλαβαίνεις; Έχουν μεγαλώσει διαφορετικά από εμάς. Οι αντιλήψεις των γονιών μας
διαφέρουν από τις δικές μας και έτσι ερχόμαστε σε σύγκρουση.
ΑΡΗΣ: Πρέπει, όμως, να καταλάβουν ότι τα πράγματα
έχουν αλλάξει και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ελευθερίας και της
ισότητας, που εφαρμόζονται τώρα.
ΑΝΔΡΙΑΝΑ: Θα είναι δύσκολο για αυτούς να προσαρμοστούν
και ακόμα πιο δύσκολο για εμάς που θα πρέπει να τους βοηθήσουμε .
Τ Ε
Λ Ο Σ
