Παλικάρι

                

                                                                           της Αντωνίας  Γκρέμη Λιαδή

 - Γιατί στέκεσαι εδώ παλικάρι; Δεν βλέπεις το θηρίο που έρχεται καταπάνω σου; Έξω η μάνα σου σε περιμένει. Της υποσχέθηκες να γυρίσεις σπίτι ζωντανός, όχι να γυρίσουν σπίτι μονάχα τα ματωμένα ρούχα σου. Τι προσπαθείς να κάνεις; Τι προσπαθείς να σώσεις; Αυτή η πατρίδα σου είναι καταδικασμένη να ζει στο αιώνιο μαρτύριο και να θυσιάζει τα παιδιά της στον βωμό κάποιας "ελευθερίας". Δεν μπορείς να την σώσεις.

   Ανεβαίνεις στα κάγκελα. "ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" φωνάζεις. Γράφεις στους τοίχους το σύνθημα με το αίμα σου. Σαράντα ένα χρόνια μετά την αυτοθυσία σου για την πατρίδα, υπάρχουν σε αυτήν παιδιά που πεινούν, η δωρεάν παιδεία αγκομαχά και χαροπαλεύει χρόνο με τον χρόνο, όσο για την ελευθερία μπαίνει και αυτή στο στόχαστρο, αλλά είναι η μόνη που μπορεί κι επιβιώνει.

   Σε ρωτώ παλικάρι: "Για ποιον λόγο έχυσες το αίμα σου; Για ποιον λόγο δεν γύρισες στην μάνα σου κι εκείνη ακόμα σε περιμένει; Για ποιον λόγο έχασες τα νιάτα σου, τα καλύτερα χρόνια της σύντομης ζωής σου;". Δεν απαντάς παλικάρι. Πριν λίγο καιρό ήσουν ένα αθώο παιδί και μόλις πάτησες το πόδι σου εδώ μέσα έγινες ολόκληρος λεβέντης, σωστό παλικάρι. Κι ο πατέρας σου σε καμαρώνει και η μάνα σου σε κλαίει. Η φωνή σου έγινε βροντερή και δυνατή και έφτασε το ξακουστό σύνθημα σου στα αυτιά των Τιράνων και τώρα αναγκάζουν το μεταλλικό θηρίο να σε κατασπαράξει. Και δεν κάνεις πίσω. Στέκεσαι κρεμασμένος πάνω στα κάγκελα να φωνάζεις και πάλι σε ρωτώ: "Γιατί;".

 = "Γιατί αγάπησα το χώμα που πατώ. Γιατί θαύμασα τα δημιουργήματα που μου άφησαν οι πρόγονοι μου. Γιατί μάνα μου είναι η πολύπαθη πατρίδα μου. Ξέρω πως τα πάθη της δεν θα σταματήσουν σήμερα, αλλά αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα. Και σε σαράντα ένα χρόνια από σήμερα θα μου χαρίζεις ένα γαρύφαλλο και σαν να ήταν σήμερα θα με υμνείς κι εγώ σήμερα σου χαρίζω απλόχερα όσα εγώ θα στερηθώ. Δίνω την ζωή μου στον χάρο για να ζήσεις εσύ ελεύθερος. Κι αν μια μέρα το δικό μου σήμερα γίνει το δικό σου αύριο, γίνε εσύ το παλικάρι πάνω στα κάγκελα κι αν σε ρωτήσουν 'γιατί;' απάντα τους 'Γιατί είμαι το παλικάρι που θέλει την ελευθερία σου. Γιατί είμαι το παλικάρι που αγάπησε την πατρίδα του'."

Ακολουθούν δύο βίντεο για την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τη μαθήτρια της Β΄ Λυκείου, Γεωργία Μπουβή